Opinie
De druk op jeugdzorgprofessionals is groot. En corona vergroot die druk. Daarom roept dr. Kitty Jurrius, lector Klantenperspectief in Ondersteuning en Zorg bij Hogeschool Windesheim jongeren op om te komen helpen. En ze vraagt de sector om deze en andere ‘non-professionals’ te omarmen.
“We leven in een tijd waar de druk op de zorgprofessionals groot is: corona maakt het de zorg- en welzijnsprofessionals niet gemakkelijk om goede zorg en ondersteuning te bieden. Er wordt op alle fronten hard gewerkt: in de kinderopvang, op scholen, in de jeugdzorg, in justitiële jeugdinrichtingen… Professionals die met kinderen en jongeren kunnen en willen werken, hebben veel keus als het gaat om waar zij dat werk willen doen. Personele tekorten spelen inmiddels in alle jeugdsectoren. En niet alleen door corona. Ook vóór de coronacrisis wisten we al dat we landelijk afstevenen op een enorm tekort aan zorgprofessionals.
Meer complexe vraagstukken
“In Flevoland is een paar weken geleden de Human Capital Agenda Zorg en Welzijn Flevoland gelanceerd. Speerpunten zijn ‘instroom’, ‘behoud’ en ‘anders organiseren’. Als je gaat rekenen met het aantal beschikbare mensen voor zorg en welzijn en de voorspellingen van aanbod en behoefte, dan levert dat een grote noodzaak op voor de eerste twee aandachtspunten. De professionele inzet zal (nog meer) gaan verschuiven naar complexe vraagstukken.
Anders organiseren
“We moeten meer mensen motiveren en we moeten ervoor zorgen dat goed opgeleide mensen hun motivatie voor de zorg behouden. Maar het lijkt me zeer onwaarschijnlijk dat dit alle knelpunten gaat oplossen. Daarom ben ik blij met het derde speerpunt van die agenda: ‘anders organiseren’: we moeten anders kijken naar hoe zorg- en ondersteuningsvragen beantwoord kunnen worden. Wat kan er zónder dat een professional zich ermee bezighoudt?
Positie innemen
“De afgelopen maanden zie ik steeds vaker dat jongeren opstaan en zich organiseren in een helpende, ondersteunende en zorgende rol. Mooi! Want we weten al heel lang hoe belangrijk peers zijn voor het welbevinden en de gezondheid van jongeren. Dat jongeren nu stappen zetten om hier nog gerichter, nog explicieter een positie in te nemen, moeten we als samenleving van harte toejuichen. Denk aan jongeren die andere jongeren helpen met mentale vragen zoals in het project @ease. En aan jongeren die ervaring hebben met de hulpverlening en hun expertise inzetten voor het verbeteren van de jeugdzorg, zoals Expex jongeren dat doen. Denk aan jongeren met een chronische beperking die zich inzetten voor de belangen van andere jongeren, zoals de jongeren van Jong Pit. En aan jongeren die jongeren helpen bij het uitstromen uit de jeugdzorg, zoals in het project B-Ready. Denk aan jongeren die maaltijden verstrekken aan andere jongeren, zoals in de Food Express Almere.
Oproep
“Daarom: zorg- en welzijnsprofessionals, omarm de non-professional! Jongeren, help mee met helpen! Overheid, help de samenwerking tussen zorg- en welzijnsprofessionals en jongeren die willen helpen!
Is dit nu zo nieuw? Nee, want er zijn al vrijwilligers, ervaringsdeskundigen en mantelzorgers die heel veel doen. Er zijn professionals die op alle fronten met hen samenwerken en overheden die dat stimuleren. Want informele zorg is er allang. Toch is deze oproep nodig. Want de samenwerking verloopt soms nog moeizaam, initiatieven worden nog te weinig gewaardeerd. Non-professionele hulpverleners verdienen een stevigere plek in het huidige en toekomstige zorglandschap.“